Od 1992roku. Pierwsze co wpadło w łapki to Catching up with...... no i sie kurde zaczeło.....

Ha nagrywało się ballady jak kolega dwa posty wcześniej pisał , brało się wszystkie kawałki Martina i na 90 tkę jak się zdobyło . Piękne czasy bez internetu gdzie każda kaseta każdy teledysk i każde live to była perełka którą się wielbiło

Policy zabierz wujka na najbliższy zlot

Od lipca 1993 roku. W kiosku na dworcu kupiłam kasetę DM która była zlepkiem pirackim singli. Następnie cała droga ze Szczecina w Bieszczady przebiegała pod znakiem DM z walkmanem na uszach. Cudowne i niezapomniane uczucie:)

taaaa wujek w londynie to raz a dwa nie dał by się namówić

W maju będzie 10 lat

Chyba trzeba będzie to jakoś uczcić, hmmm.....

W maju będzie 10 lat

<Exciter generation rulez!>

W czerwcu będzie....21 lat. Koniec 6 klasy szkoły podstawowej, dyskoteka z okazji dnia dziecka i Photographic Live in BBC 85!!!

Ja też pamiętam że zaczęło się w szkole podstawowej 6-7 klasa... całkiem niedawno to było

To już chyba 24 lata będzie. Ale ten czas leci

Owszem.....
Ja ich słucham nieprzerwanie od 30 lat....

Zaczęło się od albumu Ultra więc będzie w tym roku 14 lat

ja się tu czuję smarkata! Moja historia zawiera trochę więcej szczegółów, no ale tak chciałabym się po prostu podzielić nimi;]
Zaczęło się na jesieni 2005, w drugiej klasie gimnazjum. Słuchając trójkowej listy moją uwagę przykuło Precious. "Depeche Mode, hm słyszałam coś o nich już wcześniej." Nagrałam sobie tą piosenkę na kasetę - ach, to były czasy...robiłam tak z każdą piosenką, która mi się podobała, włączałam radio i "polowałam" jeszcze odtwarzaczy mp3 nie było, albo były ale jeszcze niezbyt popularne. A potem usłyszałam A pain... i wpadłam. Potem Suffer Well. Trochę poczytałam w Internecie o zespole, obejrzałam nowe teledyski i już wiedziałam, że jestem depeszką. Ale potem przyszło rozczarowanie, na Dzień Dziecka dostałam...S&S...moja mama wzięła pierwszą płytę jaką zobaczyła w sklepie, myślała, że to o tą chodzi. Przesłuchałam i się załamałam. To nie był ten zespół, który tak mnie oczarował! Płakałam oj oj oj ;] że nie jestem depeszką jednak. No, ale S&S dalej nie lubię, chociaż może się troszkę przekonam. Wreszcie dostałam jednak PTA, która wywarła na mnie wrażenie piorunujące - nigdy wcześniej nie słyszałam takiej muzyki. Przytłoczyła mnie, ale i niesamowicie przyciągała. Tak się zaczęło, a moja miłość rozwijała się stopniowo i wreszcie tej jesieni, stwierdziłam że depeszką byłam i wtedy, kiedy tak lamentowałam nad S&S i jestem i będę, po prostu...(tu mi się nasuwa hasło przeczytane kiedyś w necie "wolę dostać w łeb pepeszem, niż urodzić się depeszem")

Gdzieś koło roku 89, 90-tego, czyli będzie cosik już ponad 20 lat, ale żeby było śmiesznie nie miałam pojęcia o nowych albumach, erach Violatora, tylko na tapecie było Construcion Time Again, a potem A Broken Frame, który po Construction trochę mnie rozczarował swoją "kosmicznością", a następnie moja pierwsza kaseta DM, singiel People Are People, którą "tłukłam" 2 miesiące wakacji po 8-10 godzin dziennie w kółko, ile się dało. Skończyło się tym, że żadne Roxette, Sandra, ani New Kids on the Block nie mieli już czego szukać w moim "jamniku" , nawet Jackson się nie załapał, zbyt potężne wrażenie zrobiło na mnie The Lanscape is Changing oraz And Then i My Secret Garden.

Od maja 2009r. Wrong mnie przekonał ostatecznie

a u mnie w sierpniu mija roczek

Wiosna 1992.Rok pózniej doznaję szoku widząc najnowszy klip Depeche Mode-I Feel You.Ale cała płyta SOFAD tylko mnie jeszcze bardziej do DM przywiązała.

To był szok o ogromnym zasięgu rażenia! Epidemia....
A potem nie można się było odczepić od tej płyty.....

od 89
Ale zaczęło się od Black Celebration. I tak już zostało

Chociaż....ostatnio jakbym bardziej przekonała się do SOFAD...Ale to może z powodu hormonów w ciąży?

buziaki, Malutka

Będzie prawie 11 lat. Słuchałam pewnie i wcześniej, ale nie byłam jeszcze na tyle kumata żeby połknąć bakcyla.