Poznasz że to Feel? No okej, ale jak Ci puszczą piosenkę Feela z pierwszej, drugiej trzeciej płyty, to nie zauwazysz różnicy. Bo one są grane na tzw jedno kopyto. A u dM jak wezmiesz coś z ABF a potem z SOFADu to wiesz... To jest właśnie to coś u Depeche Mode.

Zgadzam się z Agentem i innymi, że DM nie ma charakterystycznego dźwięku klawisza, gitary itd. Ale tak jak DM tworzy muzykę w sposób bardziej rozbudowany, czy podzielony, niz "tradycyjne" zespoły (nie biorą po prostu instrumenów i nie nagrywają utworu - jak w wersjjach bare), a składają wszystko z kawałeczków, tak właśnie na charakterystyczne brzmienie DM wpływa więcej czynników, niż dźwięk któregoś instrumentu.

Kategorycznie nie zgadzam się z tezą, że DM nie ma własnego charakterystycznego brzmienia.
Mogę się zgodzić, że w całym ponad 30 letnim okresie istnienia brzmienie DM ulegało modyfikacjom i można wymienić 3 główne okresy:
- "syntezatorkowe", płyty S&S i ABF
- "samplowe", płyty od CTA, przez SGR, BC do MFTM
- "rockowo-samplowe" od Violatora do dziś

do tego dochodzą wtręty mniejsze lub większe w zależności stopnia apropbaty dla pomysłów pochodzących od producentów wybranych płyt, gdzie ostatnio zdecydowany (przez wielu znienawidzony) wpływ na brzmienie ma niejaki BH.

Do tego dochodzi brzmienie tzw. "live" wzbogacone o żywą perkusję i chóralne wykonania fanów i okrzyki Dawida.
Tak my również w jakimś stopniu wpływamy na brzmienie DM - live

Po za tym na brzmienie DM niewątpliwy wpływ mają brzmienia wokali Marcina i Dawida.

Do tego dochodzą typowe dla DM rozwiązania harmoniczne i melodyczne i rytmiczne, które z ww. czynnikami brzmieniowymi wpływają na kształtowanie się stylu DM, który również był zmienny ale zawsze miał jedną niezaprzeczalną charakterystykę: ROZPOZNAWALNOŚĆ.

a skąd ta pewność ? co nie istnieje ? co to za brednie ? Jesli DM miało by teraz zaczynać grać może i by zgineli ale to prekursorzy .I jeśli 99 osób z pikników rozpozna muze bez vocalu a 1 nie to kto jest w błędzie.

Jakie brzmienie?
http://www.youtube.com/watch?v=3Qi3tT2Xulk

Dla mnie baza i słowa klucz to: eklektyzm, ewolucja, klimat, nostalgia, smutek, wokal(e) + cała ta mniej lub bardziej odczuwalna przy pierwszym kontakcie dźwiękowo - duchowa otoczka. To wszystko jak najbardziej cały czas egzystuje. Na pewno jednak nie ma czegoś takiego jak charakterystyczne brzmienie - takie jedno niczym wykładnia prawdziwego (cokolwiek to oznacza) depeche MODE. Co ma przykładowo namacalnie wspólnego The Meaning Of Love z I Feel You? Albo chociażby Exciter z albumem Some Great Reward? Cała właśnie magia grupy (a więc przede wszystkim fenomenalne wyjście poza ramy zespołu stricte elektronicznego) to właśnie ewolucja i zabawa dźwiękiem w postaci ciągłego grzebania w elektronice opartej o bluesowe szkielety a nie jakiegoś upierania się przy jednym (trzeciorzędnym a może i dalej w znaczeniu dla kultu dM) schemacie muzycznym, stylu czy jak kto woli brzmieniu. Dla zespołu, który przez dobrych kilka dekad wzudza tak wielkie emocje i cały czas gromadzi wokół siebie tak szerokie spectrum fanów, posiadanie czegoś takiego jak jedno brzmienie byłoby tak samo komercyjnym jak i chyba artystycznym samobójstwem. DM to zespół dla wrażliwców na piękno a nie fanatyków od spraw technicznych osadzonych w jakiejś tam (jednej i jedynie słusznej) stylistyce. Tu o niuanse chodzi, o swoisty dar od Boga uchwycenia czegoś nie(do)tykalnego i poruszenie tym czymś serca milionów a nie jakieś hipotetyczne pier.olone brzmienie. Takie jest przynajmniej moje zdanie.

Myślę, że najbardziej trafną konkluzją jest powiedzieć, że Depeche Mode paradoksalnie mimo braku charakterystycznego JEDNEGO brzmienia (bo 2 płyty na tle całego dorobku nie mogą raczej świadczyć o stylu czy brzmieniu całego zespołu) jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych zespołów świata. Amen.

(...)..a tacy niby "mundrzy", tacy alternatywni i wrażliwi muzycznie a podstawowych rzeczy nie rozumieją...PRZECIEŻ MY NIE O TYM PISZEMY! Ręce i gacie opadają...
No ale jeszcze raz: bardzo proszę o wymienienie przynajmniej jednego brzmienia (klawisza, brzmienia gitary, charakterystycznych zagrywek), wypracowanego przez ten zespół na przestrzeni lat będącego ich wizytówką. Czegoś takiego jak:

-Przesterowany Hammond B2 Jona Lorda
-Perkusja Johna Bonhama
-gitara Marka Knopflera, Joe Satrianiego, Davida Gilmoura itd..

Nie wymienisz bo nie ma. Sprawa jest prosta i to nie zarzut wiec nie rozumiem o co się tak ciskacie.
Zaletą tej grupy jest akurat zupełnie coś innego, trafnie opisał to devoted101.

Lepiej sie napisac chyba nie da

sample sample sample to pikus?

No tak, DM to jedyny zespół który używał samplerów... DM nie byli ani prekursorami samplingu bo już The Beatles używało min. Mellotronu a Frank Zappa bawił się Synclavierem zanim DM zaczeli jeszcze grać, ani też nie stworzyli przy ich pomocy niczego typowego tylko i wyłącznie dla nich, bo o tym jest ta mowa.

Ale duzo sampli było robionych przez sam zespół . I to było bardzo dla nich charakterystyczne . Jak ktoś sie urodził po Violku i od tego słucha DM to sorry ale ja pamiętam te stare dzwieki bo innych niebyło . Owszem nie generalizuje bo Exciter czy Abroken to 2 inne bieguny . Poprostu się rozwineli i tyle . Jeśli niema czegoś takiego jak brzmienie DM to napewno kiedyś było . Choć uważam ze to jest subiektywna sprawa a nie techniczna.

Pojazd dla ludzi słuchających dM od Violka zawsze spoczi, ale co ma piernik do wiatraka? ;D

to wskaż mi proszę na przykłady, gdzie inne podobne sample do tych oryginalnych użytych np: w Pipeline, M&S, P are P, Stripped, Fly ... grają 1 skrzypce w brzmieniu danego zespołu. Po za tym brzmienie gitar Martina jest na tyle oryginalne że jestem w stanie rozpoznać jego gościnne występy w innych muzycznych kompilacjach. Kto inny łączy tego typu brzmienia gitarowe z samplami, proszę o przykłady inne niż epigony DM?

Zgadzam się z Fredem, najbardziej wyraziste brzmienie DM miało miejsce w epoce przed Violatorowej, później następowała głębsza ewolucja przy wykorzystaniu brzmień instrumentów rockowych i pozostaje wciąż oryginalne depechowe.
Dla mnie jest ono jedyne w swoim rodzaju i rozpoznawalne już po paru akordach, czy taktach, a żaden z epigonów DM nie zbliżył się nawet do oryginału (no może poza 1 płytą Camouflage), choć niewątpliwie się starali i starają podążać za niedoścignionym wzorcem brzmieniowym DM.

No, ale to jest bezsens, jak sample mogą dawać rozpoznawalne brzmienie Depeche Mode, skoro rzadko się powtarzają jeśli w ogóle. Więc użycie sampli może prędzej świadczyć o nowatorstwie ich muzy, a nie o rozpoznawalności brzmienia. Chyba, że w 101 utworach wykorzystali sampel z pierdzącej kosiarki i teraz on obiega świat jako najbardziej depeszowy.

Dyskusja o brzmieniu DM przypomina mi trochę niekończącą się opowieść na temat stylu prawdziwego depesza....

Ale co to ma do rzeczy? Przecież Wy ciągle piszecie o czymś zupełnie innym. Sample nie mogą dawać rozpoznawalnego brzmienia Depeche Mode gdyż (jak już napisała Ewysz) nie powtarzają się. Mogą świadczyć o nowatorstwie, rozpoznawalności jakichś tam utworów - ale nie brzmienia.

Gdyby mieli używać jednego brzmienia przez 32 lata, to sami by się przy tym porzygali już dawno.
Brzmienie zespołu nie musi się koniecznie równać brzmieniu 1 instrumentu.
Oczywiście, że nie używają 1 sampla, ale użyte brzmienia sampli są rozpoznawalne jako całość a w okresie od Violatora doszły do tego charakterystyczne brzmienia gitar Martina.
Tego dylematu nie rozstrzygnie się na łamach tego wątku, bo trudno udowodnić obie tezy.
Dla mnie teza, że DM nie ma własnego brzmienia oznaczałaby, że DM zapożyczają brzmienie od innych ,a wręcz przeciwnie wielu chciałoby brzmieć jak DM i mimo tego, że wytężają się z wysiłku, aż im gały wychodzą to nic z tego, bo brzmienie DM jest jedyne i niepowtarzalne. AMEN.

Obrażasz gitarzystów mówiac , ze Martin ma swoje brzmienie gitary. Ot tak sobie plumka na płytach czy koncertach. Oczywiscie potrafi grać, jasna sprawa, ale do wirtuozerii czy tez nawet szeroko rozumianego grania jeszcze brakuje. Jestem pewien, ze duzo lepiej gra niz to pokazuje na płytach czy koncertach. Ale oceniam to co mam. Może jakis przyklad? Łatwiej bedzie.

Dobra ale sami przyznacie że pomimo rowijania sie zespołu są bardzo rozpoznawalne kawałki typowe dla DM . Przyjmijmy ze od Ultry zaczeły sie poszukiwania "czegoś nowego" i kazda płyta jest nowa zróznicowana inna , dziwna , słaba, dobra , zaskakująca, (kwestaia gustu) to kazda ma gdzies to własnie cos co jest rozpoznawalne . Ten jeden kawałek na płycie co od pierwszego zasłyszenia wiem ze to "stare DM". przykład Ultra - It's No Good , Exciter -I Feel Loved , PTA -Precious , Universe -Peace to takie pierwsze skojarzenia. Pomijając fakt czy kawałki sie komuś podobają czy nie. Bo dla przykłądu na konferencji po zasłyszeniu pierwszych dzwięków Wronga skóra sie marszczyła a Peace tak jakoś przeleciał lipnie. Dużo zależy od tego kto jak tą muze odbiera a to juz subiektywna ocena.

Piotr Stelmach napisał(a):/
Personal Angel,

Czy rzeczywiście istniało kiedykolwiek coś takiego , jak ,,charakterystyczne brzmienie Depeche Mode ''?/



Ja też uważam , że jednak istniało ,, COŚ '' bardzo rozpoznawalnego .

Od kiedy usłyszałam DM - wtedy na kasetach magnetofonowych i w pojedynczych teledyskach , ta cecha wyłaniała się zaraz na pierwszy plan , przy każdym wychodzącym , nowym albumie ( .. Some Great Reward , Black Celebration , Music For The Masses , Violator , Sofad ..)

Mimo , że każdy pojawiający się album był w jakimś stopniu inny stylistycznie , wzbogacony brzmieniowo i instrumentalnie , to wszystkie nadal posiadały tę NIEZWYKŁĄ cechę wspólną .

Mam to samo na myśli , ( o czym wspominała @Laudia i inni przedmówcy ) - pisząc o całokształcie unikatowego brzmienia , które właśnie tworzy ten charakterystyczny i niepowtarzalny klimat utworów DM , pomijając nawet mocno rozpoznawalny wokal Gahana .

To jest ta swoista melancholia , smutek , dramatyzm i tajemnicza , gęsta atmosfera ( można tu dać przykłady różnych utworów ).

Sądzę , że taki odbiór ICH MUZYKI jest spowodowany między innymi właśnie warstwą instrumentalną ( użytych czasem w różnej konfiguracji instrumentów , niekiedy industrialnych dźwięków i samej elektroniki ) , co wielokrotnie daje efekt , tak jakby ,, zanurzenia się w inny wymiar rzeczywistości '' .

Szczególnie odczuwa się to słuchając starszych albumów , bo niestety od jakiegoś czasu brakuje tego magicznego pierwiastka w nowych , gdzie większość utworów jest tego pozbawiona , a gdy się pojawia to raczej sporadycznie lub w bardzo okrojonej i ubogiej wersji .

Kto wie ilu wspaniałych albumów zostaliśmy pozbawieni prze postęp i technologie oraz przez posądzenia których boi się każdy artysta w tym Martin o ''odcinanie kuponów". Te czynniki mogły wpłynąć ze coś z ich muzyką robili na ''siłę'' żeby niebyło właśnie zbyt depechowo po staremu ,a tym samym pozbawiali sie tego charakteru.