Jejku, a ja już tak sie zachwycałam na tym Liquidzie jego pięknym głosem, coraz bardziej szalałam za nim....

Tak, Alan we własnej osobie...

projekt recoil pokazuje, że alan wilder to osoba muzycznie kreatywna, posiadająca jak wiadomo zaplecze w postaci wiedzy teoretycznej, co w konsekwencji zaowocowało stworzeniem czegoś co intryguje i może się podobać - choć jak widać - nie wszystkim. najbardziej lubię albumy 'bloodline' i 'unsound methods', 'hydrology & 2+1' to też fajna rzecz, odrobinę mniej podchodzi mi 'liquid' (choć są tam perełki jak chociażby chrome). trochę psychodeliczna, mroczna elektronika + gościnnie postacie jak np. douglas mc carthy - mnie się podoba.

mam pytanie: jaką ksywę miał Alan w dm?

Slik(tak też nazwany jest mix In Your Memory jego autorstwa)

Pytanie:Jesteś określany przez fanów jako 'Slik' Słyszałem, że to był Twój pseudonim wymyślony przez DM, ponieważ tylko Ty w całym zespole wyglądałeś jak gwiazda rocka. Czy jest to pseudonim, na który łatwo reagujesz?

Alan Wilder: Myślę, że Dave wymyślił to ksywę, aczkolwiek, dzięki Bogu, nie była ona używana od lat. Moi bliscy znajomi zwykle zwracają się do mnie per 'Charlie' (moje drugie imię), co odpowiada mi bardziej. Hep ma do swojej dyspozycji cały wachlarz niecenzuralnych nazw, jakich używa w stosunku do mnie.

No i MR Emulator. Ale to chyba tylko, gdy siedzieli w studio.

Richard Blade: Czy myślałeś o samodzielnym zaśpiewaniu czegoś na tym albumie?

Alan Wilder: Nie.

Richard Blade: Czy to dlatego, ze jesteś zbyt nieśmiały?

Alan Wilder: Częściowo tak, a częściowo dlatego, że nie mam odpowiedniego głosu do wykonywania pierwszoplanowych partii wokalnych. Mogę udzielać się w tle, jednak nigdy nie brałem pod uwagę roli wokalisty. Uważam też, że pisanie tekstów nie jest moją mocną stroną i szukałem kogoś, kogo uznałbym bardzo dobrego w tym, co robi, lub kilku różnych ludzi, którzy użyczyliby temu albumowi swojego charakteru.

Wywiad z 1992.Rozmowa o płycie Bloodline.

a to ciekawe... w moim słowniku znalazłem "slick" jako 1. (zbyt) gładki; 2. zręczny..... ciekawe w jakim sensie Alan był "slick"

W Recoilu jest coś, czego sie boję. ale jest to lęk pozytywny, jeżli taki może być. Boję się tego, czego słucham, jednak pociąga mnie to- szukam tej ciemniejszej swojej strony. Recoil prezentuje sobą to, czego brakuje mi w Depeszach odkąd odszedł Alan, tego ciemnego tyłu.Wiem, ze tu troche jest fascynacji samym Alanem...

DOKŁADNIE TAK.



... cały niepokój, cały ten "mroczny erotyzm" został wyexportowany prościutko na płytki RECOILA...

No właśnie, ten mroczny erotyzm, coś co się tam czuje i za czym sie podąża. Z każdym kawałkiem. Ja, słuchając tego mam poczucie, że chciałabym tam iść na dół- do tych treści. To,co wydaje się złe, tam jest piękne...

Czytasz w moich myślach, iowna


KONER -> pytanko, bo mnie zaintrygowałeś: dlaczego właśnie EDGE TO LIFE??? Czyżby uwiodła i Ciebie hipnotyzująca drapieżność pięknej Pani Holliday?

Halliday

W którym kawałku Recoila Alan zaszczyca nas swoim głosem? ale nie jakimś chrapaniem do słuchawki tylko głosem...

Obawiam się, że w żadnym. No może w Missing Piece ciut....

Hmmm, chyba w "Shunt" się Alan odzywa

No właśnie...'odzywa się'...dobrze to ująłęś....

Do ściągnięcia:
- 3 wersje JEZEBEL
- trzy interwju z Wilderem
- remix Time Turns Around TONI HALLIDAY
- Secret Of The Dead

http://www.alanwilder.de/birthday/

,, ...I miss You..."
przecież to jest piękne