Moje podejście jest takie:

Mamy 2009 rok. Cokolwiek byśmy nie robili świat się wciąż kręci. Zostaliśmy wszyscy złapani w tę samą pułapkę, jaką jest DEPECHE MODE i chyba jest nam z tym dobrze Na przestrzeni wielu lat otrzymaliśmy wiele wspaniałych prezentów - kolejne płyty, które na swój wyjątkowy sposób sprawiały, że nasze życie wciąż kręciło się wokół fascynacji tą wyjątkową, niespokojną duszą Martina i spółki. Świat jednak gnał do przodu, kolejne lata, doświadczenia, fascynacje...

Dzisiaj znów mamy szansę zmierzyć się z pokręconymi emocjami naszych ulubieńców i jeśli będziemy gotowi dotrzymać im towarzystwa, to dostaniemy dokładnie to, co mają nam w tej chwili do zaoferowania. Jeśli natomiast zaczynamy czegoś konkretnego wymagać, to chyba powinniśmy zmienić kierunek naszych poszukiwań. Przecież oni nigdy nie próbowali spełniać niczyich zachcianek. Większość z nas pokochała ich za to, czym się z nami dzielili.

DEPECHE MODE to nie ***%!kobieta lekkich obyczajów%!****.

Poprawcie mnie jeśli się mylę.

Ich poprzednie dokonania były wielkie w czasach kiedy się pojawiały. Nie mam bladego pojęcia jak znaleźć sposób na ustanowienie standardów w oparciu o coś, co powstało np w 1990 i 2009. Przecież 19 lat w życiu większości z nas to niemalże przepaść. Nie mówiąc już o świecie dookoła nas. Wszystko się zmieniło...

A my mamy kolejną płytę i jestem dumny, że jestem fanem DM. Jestem dumny, pomimo tego, że komuś się SOTU nie podoba.

Szału nie ma, ale nie oczekuje już od nich rewelacji czy to w spółce czy w solo. Przypomniał mi się stary wywiad z Martinem gdzie zapytany o dalsze losy DM i ile będą istnieć, odpowiedział że będą nagrywać dopóki będzie miał fajne pomysły na piosenki. Wg mnie najgorsza płyta w ciągu 20stu ostatnich lat DM.

Piekna plyta.
Warto bylo czekac.

Tak jak było z Exciterem a potem z PTA gdy pierwszy raz słyszałem Precious czy Pain tez gdzieś w głowie kotłowało się pytanie co to k... jest teraz Pain to jeden z moich ulubionych kawałków. Tak samo jest z Wrong i cała nowa płytą. po każdym kolejnym przesłuchaniu wchodzi co raz bardziej. Z płytami DM jest tak że trzeba się do nich przyzwyczaić kilka razy posłuchać odkryć wszystkie dźwięki i dochodzi się do wniosku że są mniej lub bardziej Genialne.
Dziwią mnie głosy że Dave skrzeczy że wokale do d... jak dla mnie z kazdą płytą śpiewa co raz lepiej .... DM jak wino i to z barzo bardzo wysokiej półki

Trzeba sie oswajac ..jak zawsze przy nowym albumie
pewnie sie powtórze .......... ale niech sobie co niektórzy wyobrażą jak trzeba było sie oswajac z SOFAD'em ....po takich Music'ach i Violator'ach

Wtedy to dopiero było zrzędzenie "co to oni zrobili ?? " Na SOTU nie wybiegają aż tak mocno o "lata swietlne" jak w przypadku Songsa , więc nie rozumiem niektórych , ze niby tą płytą "tak nagle" się zbłażnili ...

Płyta jest znowu inna od poprzednich , ale drastycznych zmian nie ma jak w roku 1993.... dlatego nie rozumiem jak ktos lubi Excitera i Playing czy Ultrę , a niepodoba mu sie ""W OGÓŁE"" nowy materiał całośc płyt sie rózni , ale pojedyńcze kawałki z tych albumów maja wiele wspólnego... więc komentarze w stylu "cały album jest do D...y" są totalnie bezpodstawne... dziecięce fochy i nic więcej w styly "gwiazdor nie przyniósł mi pod choinkę tego co chciałem więc sie na niego obrażę ...i troche mu podop....am"

Od wczorajszego wieczora mecze SotU w samochodzie.
Nic z nowego materialu nie sluchalem wczesniej w aucie bo moja dawno nie uzywana nagrywarka odmowila posluszenstwa a usb niestety w autku nie mam.

Powiem tak:

Ta plyta jest wybitnie samochodowa. Po miescie takim jak Londyn jezdzi sie z nia rewelacyjnie. Noca musialem zrobic kurs z poludnia na polnocny zachod. Przesluchalem w sumie dwa razy.. i dzisiaj fragmentarycznie.

In Chains, HTF, Wrong, Peace to poprostu miazga w aucie.

Powiem wiecej: Wrong powinien byc zakazany dla mlodych niedoswiadczonych kierowcow... Noc w Londynie, okolice Victoria Station, pelno ludzi, ruch samochodowy nie taki duzy jak w dzien i az kusilo by sie troche porozbijac o inne autka czy kogos potracic
Odradzam niedoswiadczonym i niezrownowazonym, mozna sie zapomniec

Kto zna Londyn i wie gdzie jest Edgare Rd (pelno arabskich slepow) i palarni shishy.. Na tej drodze bardzo ladnie wpasowal sie Spacewalker.. Cudo.

Po wczorajszej jezdzie zastanawiam sie nad kupnem jeszcze jednej plytki tylko do auta co by boxu nie niszczyc.

Podsumowujac dotychczas moje ulubione samochodowki to: Ultra, SGR.
Teraz dolaczylo SotU vroooom!!

Pierwsze wrażenie - jest dobrze.
Na początku zaskoczył mnie utwór In Chains. Spodziewałem się czegoś innego, bardziej mrocznego, ostrzejszego, utrzymanego w innym klimacie. In Chains od razu skojarzył mi się z Higher Love, przypomina ten kawałek budową oraz atmosferą towarzyszącą odsłuchowi.
Następnie Hole to Feed, który w porównaniu do wycieku naprawdę bardzo dużo zyskał. W ucho wpadł mi dopiero za trzecim, czwartym przesłuchaniem, na początku miałem do niego stosunek neutralny.
Potem Wrong - utwór, który, po wycieknięciu, bardzo mi się nie podobał. Z czasem zmieniłem jednak zdanie i już słuchając albumu po raz pierwszy byłem pewien, że będzie to jeden z lepszych numerów. Nie myliłem się.
Fragile Tension - według mnie najlepszy z czterech kawałków, które wcześniej wyciekły. Myślałem o nim jako o kilerze tego albumu, i w tym przypadku również się nie pomyliłem - zarówno przy pierwszym przesłuchaniu, jak i teraz, wydaje mi się najlepszym utworem SOTU.
Little Soul - pierwsza myśl: "Co to jest?". Zdecydowanie pierwsza taka rzecz w dyskografii DM, muszę się z nią jeszcze oswoić. Jeden ze słabszych, jeżeli nie najsłabszy numer na płycie.
In Sympathy - po pierwszym odsłuchu zajął drugie miejsce po FT. Będzie singlem, nie ma innej opcji. Nadaje się do tego idealnie. Od razu urzekła mnie prosta zwrotka, ale z przejmującym wokalem Dave'a. Refren też przyzwoity.
Peace - Słysząc fragment utworu na konferencji, nigdy nie powiedziałbym, że ten numer będzie tak skonstruowany. Zaskoczył mnie, myślałem, że będzie brzmiał inaczej. Chyba najbardziej nawiązujący do lat 80 utwór na SOTU. Niestety, utwór jak i za pierwszym razem, jak i teraz, nie zachwycił mnie.
Come Back - jeden z lepszych na SOTU. Udał się Dave'owi ten numer.
Spacewalker - świetny instrumental, który będę stawiał na równi z Uselink, Jazz Thieves, Easy Tiger, czyli jednymi z najlepszych instrumentali DM. Już przy pierwszym przesłuchaniu zwróciłem na niego uwagę. Po tytule spodziewałem się czegoś naprawde ciekawego, chilloutowego. No i taki jest Spacewalker. Będę go zaciekle bronił, gdyż widzę, że się nie podoba większości.
Perfect - dobry numer, ale nie zwróciłem na niego zbytniej uwagi.
Miles Away - podobnie jak w przypadku powyższego numeru.
Jezebel - tu już się obudziłem i z zachwytem słuchałem tej pięknej balladki. Robi wrażenie! Martin cudownie śpiewa. Najbardziej spodobało mi się vocoderowe zakończenie.
Corrupt - Za słaby utwór, żeby zamykać album. Ale nadal dobry.

Ogólne wrażenia - album jest spójny, tytuł adekwatny do zawartości. Niemniej jednak spodziewałem się czegoś odrobinkę lepszego.

płyta wymiata, za każdym następnym razem kiedy słucham odkrywam zawsze nowy dzwięk wszechświata.

Przesłuchałem płytę ok 15-20 razy i jestem wystarczająco pewien, że i oficjalne wydanie i zremasterowane nie zmieni znacząco moich wrażeń i końcowej oceny.

Ponieważ jest to Depeche Mode - zespół dla prawie nas wszystkich najważniejszy - trudno odsunąć emocje na bok i napisać coś w miarę rozsądnego nt. samej jakości płyty.

Oczekiwałem przede wszystkim, że SOTU nie będzie gorsza niż PTA - tu się rozczarowałem.
Oczekiwałem również, że pojawią się przynajmniej 2-3 piosenki bogate w świeżość i nowe pomysły - tu się nie rozczarowałem.
Oczekiwałem, że wkład Gahana Davida w nowy materiał będzie na podobnym poziomie jak jego udział w PTA - tu też jest dobrze.

Pierwsze, ogólne wrażenie mam takie, że płyta jest w miarę wolna i dość zachowawcza. Nie obyło się oczywiście bez paru odważnych wycieczek w nieznane, lecz tu akurat efekt też nie jest taki och-achowy.

Gahan jest wciąż w świetnej formie wokalnej lecz wciąż nadużywa tych ckliwych i pseudo-romantycznych uniesień.
Gore chyba od czasu MFTM zaśpiewał tylko jedno solo, choć dużo więcej jest go w chórkach - momentami w fantastycznych miejscach, momentami w miejscach najgorszych z możliwych.

Mniej basu i gitary też wyszło z mieszanym efektem.
Na pewno zaś bogactwo i różnorodność dźwięków bije PTA na głowę i za to fanfary.


1 - In Chains

Baaaardzo podoba mi się pomysł z dobitnym intro tej płyty. Może powinni byli to dać jako odzielny 1-minutowy utwór ale to taki bzdet na marginesie.
Mam podobne wrażenia jak przy 'Freestate', a mianowicie wszystko jest w porządku i na miejscu, utwór rozwija się wprost wzorowo, wejście bitu idealne. lecz już po minucie jest to załamanie "I know you know what you doing to me ..." które jest jakby z innej bajki i rozwala potencjalną dramaturgię całj piosenki. 7/10


2 - Hole to Feed

Tu aż boli brak jakiegokolwiek przyzwoitego pomysłu co z tą piosenką zrobić. Podobnie jak w "In chains", przejście jest dość wybijające i od czapy. Po raz pierwszy od bardzo dawna zacząłem mieć przesyt chórków Gore'a. Jak widać po tej piosence, nie zawsze wychodzi to za dobrze. Gahana pomysłów ciąg dalszy. 4/10

3 - Wrong

Correct! Uwielbiam takiego czysto wrzeszczącego i prawdziwego Gahana.
Dynamit, głeboki i długi bit, cudowne wejście gitary w drugiej zwrotce no i ta "wokalna interwencja Gore'a" (autora tego wyrażenia uprzedzam, że będę nadużywał tej frazy tylko i wyłącznie w tym jednym poście). No i świetny pomysł żeby zakończyć wszystko jeszcze powtórzoną zwrotką na najwyższych obrotach. 8/10

4 - Fragile Tension

Utwór o olbrzymim potencjale, z klikoma najlepszymi dźwiękami na płycie spieprzony tym razem ckliwym wokalem Gahana w zwrotkach. Tu potrzeba jeszcze większej ostrości wokalnej niż we "Wrong" a nie odgłosów jak w reklamie Fajosa. Znowu za dużo Gore'a. Po kiego grzyba śpiewają razem ostatnią zwrotkę? Czy poprzedzające nie były wystarczająco złe? 5/10

5 - Little Soul

Ten utwór powinien połśuchać każdy kto uważa, że nie można zrobić lekkiego, przyjemnego i jednocześnie poruszającego kawałka. Pięknie bujająca się kołysanka okraszona parszywym riffem z krainy Dire Straits. 7/10


6 - In Sympathy

Najprostsza pisoneka na płycie. Dla mnie absolutny kandydat na singla i być może potencjalny hicior jakiego DM nie miało od lat nastu.
Wpada w ucho jak czołówka Familiady. Proste, ładnie poskładane nutki.
6/10

7 - Peace

Zaczyna się tak, iż od rauz wiadomo, że piosneka nie palcem robiona.
A potem sruuuu...Zrobię sobie flagę z podobizną Lorda Małego i będę wywieszał za oknem w święta państwowe - tak się z nim zgadzam co do tego pompatycznego skowytu. Gdy to słyszę pojawia mi się przed oczyma Janek Bohatyrowicz w anzelmowej czapie śpiewający na furmance o tym gdzie i jak sobie pójdzie. Koszmar. Wielka szkoda, bo cała reszta jest pasjonująca. Moment Gahana z 'Just look at me....' genialny.
Podnieca mnie również końcowe parokrotne rymowanie Gore'a do 'me'.
Dla napalonych fanów 'Nad Niemnem' mogę już zapowiedzieć, że nie będzie tego na koncertach, no chyba że jesteśmy emocjonalnie przygotowani na Eignera robiącego z tego gorszego potwora niż Shinodowy ETS. 6/10


8 - Come Back

Ojej. Nie kojarzę, czy pierw wyciekł jakiś miks albo demo, ale to co "kupiłem" na mininovie robi fatalne wrażenie. Konsternacja. Zdaje się, że musieli tę piosenkę komponować na żywo z założeniem, iż musi być to zupełnie inne niż to demo czy ten miks. Ta gitara, te beznadziejne, jakieś pijackie wokalizy. Nie rozumiem tego "pomysłu". 2/10

9 - Spacewalker

To jakaś psota. Nowoczesny, kosmiczny i pseudo-nowatorski miks głównego motywu z Ojca Chrzestnego. Widzę Jana Suzina energicznie czytającego program na dzień następny z tym spejsłokerem w tle. Nawet Big qrwa Muff było o 2 klasy lepsze. 1/10

10 - Perfect

Początek jakby następna piosenka nie była palcem robiona.
Potem jest jeszcze gorzej niż w 'Peace'. Tam poza głównym motywem działo się wiele ciekawostek. Refrenu "Perfect" nie powstydziłby sie rodzimy Perfect jak ktoś zdążył słusznie zauważyć. Nie wierzę że pod czymś tak prostackim podpisali się DM. 2/10

W tym momencie płyta była do wyłączenia.

11 - Miles Away

Otarcie się o geniusz prostoty. Niewyjęty hicior imprezowy gdzie wszyscy się zmoczą zawodząc najlepszą interwencję wokalną Gore'a od czasu Waiting for the night 'You're miiiiiles awayyyy'...
Dave jest tu genialny, nie wydziwia, śpiewa jakby od niechcenia wśród nieustającej, monotonnej gitary w tle. Moment bez wokalu po 2:15 to najlepsza chwila tej płyty. Gahan się tak rozbujał, że daje się usłyszeć pod koniec jego 'uuu!' z wrażenia. To Gahana.
Dave ty genialny beztalenciu! 8/10

12 - Jezebel

Tylko jedno solo Gore'a ale smakowite i w stylu klasycznym. Potrafi śpiewać takie ballady jak mało kto. Jestem pewien że i acapella ten utwór zrobiłby trochę szumu. Chyba najlepsza linia basowa na płycie.
Jezebel is a slag 7/10

13 - Corrupt
Pulsujący z kilku kierunków powolny bit z nie przesadnym tąpnięciem w refrenie.
Jedna z tych piosenek gdzie mimo - domyślam się - średniego dema można pomysłowo go rozwinąć i stworzyć najlepsze zakończenie płyty od czasu Violatora.
7/10

Całość - 6/10

dal mnie SOTU jest zaczepiste i w ogóle, dzięki chłopaki za tak wspaniałą płytę!!

dla mnie ta płyta jest dobra.Na początku była jakaś nie poukładana.teraz z każdym kolejnym przesłuchaniem nabiera dobrego smaku.na moje trzeba się oswajać z tą płytą jak z songsem.

płyta dobra za każdym odsłuchem coś nowego się odkrywa jest to plyta cięższa od ptaka czy excitera co czuję uczyni ją trwałą.z poczatku zdawało mi się że te dżwieki są niepoukładane ale za każdym kolejnym przesłuchaniem jest ok wczuwam się w poszczególne dżwięki i jestem usatysfakcjonowany.

tak jest! za pierwszym razem jak sluchalem mialem to samo, zadna piosenka nie wpadla do glowy, nie moglem sie skupic nawet o co w niej biega, z kazdym przesluchaniem coraz bardziej sie wszystko uklada

Jak dla mnie jest średnio... zobaczymy mimo wszystko jak wypadną na żywo...

a ja myślę, że SOTU jest bardzo dobrą płytą. Piszecie, że nie wpada w ucho, ciężko się jej słucha i takie tam a wystarczy sobie przypomieć jak było z poprzednimi płytami DM - znajomi i sąsiedzi pytali Asia czego ty słuchasz? Dowodzi to temu, że Dm nie jest dla mas jest dla wybranych. To nie są utwory lekkie i już powinniście to wiedzieć, tak samo wiadomo, że trzeba się w nie wsłuchać, pozać teksty, przetrawić, zastanowić sie nad nimi. Całość zawsze robi oszałamiające wrażenie. A Black Celebration - jedna z najlepszych albumów ale nikt mi nie powie,że jest lekkostrawna.

SOTU + wzmacniacz lampowy =extaza

Jest dobrze, bałem się bo 'Wrong' wcale mnie nie zachwycił a pozostałe numery jakoś do końca nie przemawiały do mnie ale jest dobrze, ciekawie, dużo lepiej niż PTA, bardziej zmysłowo, nastrojowo, jak już wspomniano nie jest to łatwa płyta w odbiorze ale ja uważam, że to właśnie jej zaleta. Ciekawa elektronika, nie przepadam za Hillier'em ale na szczęście nie spaprał tej płytki, muszę jeszcze posłuchać ale jest dobrze.

zadziwiająco dobrze! dla mnie rewelacja, jedynie Martin nie zaśpiewał fajnego songa, ale on już tak ma od czasów Home

Dla mnie jedynym i poważnym minusem jest to,że jest tylko jeden utwór śpiewany przez Martina...np.gdyby Little Soul było śpiewane tylko przez Gore'a to bym się nie obraził

Pierwsze wrażenia.....jest kiepściutko.......i już lepiej nie będzie. Po dwóch dniach już mam jej dosyć na jakiś czas..... A jak będzie za ileś tam dni, to się okaże.