A ja ostatnio mam wielki nawrót "Home" ....


... i niech sobie trwa:)

Ja coś ostatnio zaniedbałem tą płyte...

,,Home'' też bardzo mi się podoba.

Bardzo dobra płyta. Mimo że nagrana już w trzyosobowym składzie to jest lepsza pod każdym względem od średniego SOFAD. Masa świetnych piosenek-The Love Thieves,Home,It's No Good,Sister Of Night,The Bottom Line,Insight. Klimatyczne instrumentale. Jedynie Useless mi nie podchodzi za bardzo. Chłopaki trochę przesadzili z tym kawałkiem. Zagłosowałem na Sister Of Night.

miło, że ktoś tu tak jak ja nie trawi "Useless"... pozostałe kawałki - miodzio ;)

Ciężko było wybrać..
Zdecydowałam się na "Usless".To pierwsza piosenka,którą usłyszałam z tej płyty i która najbardziej Mnie zahipnotyzowała

ogolnie plyta w calosci docierala do mnie jakis czas i dotarla bardzo,bardzo - jednak Barrel rzadzi

Chyba najrzadziej słuchana przeze mnie płyta. oddałem głos na Barrel'a, przy okazji odsłuchu remasterów dotarło do mnie że Ultra najzwyczajniej w świecie mnie nuży.

ta płyta ma to w sobie,że nie potrafię ot,tak po prostu wziąć Ultrę i jej słuchać...musi mnie coś natchnąć...przeważnie słucham jej w pochmurne dni bądź w nocy...kapitalny klimat...choć BOAG trochęgo psuje,bo zdecydowanie nie pasuje do płyty...jednak jak na ironię to mój jeden z ulubionych kawałków na albumie...także jedno z lepszych zakończeń w karierze DM...Insight...miód...

Z Ultry mój ulubiony Barrel of A gun, a potem Useless.

insight mogłabym słuchac godzinami potem lubię sister of night, home i the love thieves ale insight prowadzi

Wybrałam The love thieves

ale równie dobrze mogłoby być BOAG
w ogóle Ultra jest mi tak samo bliska jak SOFAD..

"BOAG". Dla mnie cała "Ultra" jest płytą, która mnie przyciągnęła do tego zespołu, także nie umiałabym chyba nawet wyodrębnić najsłabszego utworu, a niemal na równi z "BOAG" są "Home", "Love Thieves", "Sister of Night" itd. Dużo się na niej dzieje. I jak dla mnie jest lepsza od wychwalanego w wielu miejscach "SOFAD"

Akurat mam fazę na Ultrę. Świetnie się składa, gdyż to mój najukochańszy krążek. Od początku do końca perfekcyjny. Targa emocjami jak żadna inna płyta DM.

kiedyś nie lubiłam tego albumu, nawet bardzo, w ostatnim czasie jednak słucham go coraz częściej. odkryłam nawet również przyczynę mojego wcześniejszego zniechęcenia
otóż: ja każdy album traktuję jako jedną opowieść, którą należy słuchać od początku do końca (najlepszym niedepeszowym przykładem takiej opowieści jest płyta "Misplaced Childhood" Marillion), a ultrowa opowieść zaczynała się za każdym razem kawałkiem, którego wprost nie mogę zdzierżyć (!). Po pominięciu "Barrel Of A Gun", odkryłam kilka prawdziwych perełek, takich jak martinowy "Home", "Useless", "It's No Good", "Sister Of Night", czy "Insight".

And I thank you for bringing me here
For showing me home
For singing these tears
Finally I've found that I belong

Długo wyczekiwana przeze mnie płyta bez słabych momentów. ING - numero uno.

Mimo, że spodobała mi się SOTU, to ta płyta jest niestety ostatnią z wielkich.
Barrel of a gun - znakomity utwór z wokalem Dave'a, do którego Fletch robi background. Choć dla mnie za ciężki.
The love thieves - ten utwór niczym się nie wyróżnia, ale słaby to on nie jest.
Home - piękna piosenka w middle tempie.
It's no good - rewelacja! Najlepszy na płycie, na niego głosuje, bo od niego się zaczęła moja przygoda z DM.
Uselink - najlepszy współczesny instrumental DM.
Useless - kolejny fenomenalny utwór, do którego background robi Gore i jaki tu jest fantastyczny motyw gitarowy. A ten sposób śpiewania Gahana to mistrzostwo świata!
Sister of night - dość specyficzny aranż, ale za to podkład jest ładny. Udana piosenka.
Jazz thieves - typowy zapełniacz, nieszczególny instrumental, omijam go zawsze.
Freestate - ładny utwór, ale nie jest to piosenka, która na lata zapada w pamięci, trochę mi się z amerykańskim country kojarzy.
The bottom line - prześliczna ballada, z fajnymi trickami technicznymi na początku, znakomicie zaśpiewana przez Martina. Fenomenalny utwór.
Insight - kolejna ładna piosenka z ciekawym tekstem.
Junior painkiller - taki sobie instrumental, bez rewelacji. Ale w sam raz na zakończenie.

Podsumowując, dla mnie typowe DM kończy się właśnie na tej płycie, potem są może dobre płyty, ale to już nie to co kiedyś.

Moja ocena 9/10.

to jest tak zajezascie dobry album, fenomennalny wręcz, nie sposób wybrać tego jednego utworu, na tej plycie nie ma słabszych numerów, zagłosowałam na Insight, ale jest jeszcze Home, Barrel of a gun, mój ukochany Freesstate, którego słucham ostatnoi na okrągło, Sister of night...itd

Magiczne brzmienie wszystko dzięki Timowi Simeon'owi, po prostu uwielbiam jego styl

http://www.youtube.com/watch?v=NVSwDTq57KU

Szkoda że dziś DM nie tworzy tak wielkiej jakościowo muzyki, ale Ultra też ich najwięcej kosztowała, panowie za to woleli dogadać sie z Hillerem który stworzył cholernie płaskie brzmienie na SOTU, a mogli rozejrzeć sie wokoło i poszukać jakiegoś fajnego DJ-a dzięki któremu odnaleźli by jakieś nowe brzmienie

Dla mnie najlepszy jest "Barrel Of A Gun". Uwielbiam refren w tym utworze.