czy na tej płycie jest w ogóle jakiś słaby utwór?!
jednak, jeśli mam wybrać ten jeden jedyny, który najsilniej oddziaływuje na moje emocje (a który tego nie robi...), to będzie to zdecydowanie "In Your Room" (nigdy więcej słuchania w autobusie, bo potem ludzie dziwnie się na mnie patrzą, jak nagle zaczynam nerwow przegrzebywać torbę w porzukiwaniu chusteczek...)

I'm hanging on your words
living on your breath
feeling with your skin
Will I always be here[/i]

A ja tak często słuchałem IYR że mi się znudził

jedna z perełek jak dla mnie.Nie ma lepszych czy gorszych kawałków na tej płycie głosowałam na Walking in My Shoes ponieważ no właśnie ponieważ...........

Nie chcę się tu narażać wielu, bo rozumię, ze komuś się może podobać coś co uważam za beznadziejnie słabe. Ale na tej płycie są może 4 utwory, które uważam za dobre, na reszte też mam określenie swoje, ale nie chcę się tu nikomu narażać. Jako, że wiele utworów nie zasługuje na opis, więc skoncentruję się tu na tych którę lubię:
"I feel you" - początek może denerwowoać, ale potem jest już super i pięknie śpiewa Dave.
"Walking in my shoes" - jeden z niewielu udanych utworów na płycie, całkiem przyjemny w średnim tempie.
"Judas" - piosenka chyba śpiewana przez Martina, niesamoiwcie przyjemna.
"In your room" - niesamoiwcie psychodeliczny początek, taki wkręcający do słuchania, niemal obłędny, a potem cudownie przyspieszaaa i idealnie pasuje do wokalu Dave'a.

Jak dla mnie najsłabsza dotąd płyta. Nowe, ostrzejsze brzmienie nie wyszło na dobre grupie, ale to pomysł Dave'a, przynajmiej nagrywanie płyt nie było dla nich nudne i mogli się muzycznie rozwijać.
Moja ocena 6/10.

Moja ulubiona płyta Co tu dużo pisać; electro-bluesowo-gospelowy klimat. Każdy utwór śpiewany przez Dejwa, niemal wycharczany, każdy utwór, to dzieło sztuki; poprostu słucha się tego wyśmienicie, czuć jakąś euforię i ekstazę.
I Feel You- niesamowita energia, song przy którym mogę rzucać włosami, song, który jest antidotum na wszystkie smutki; w ogóle cały album taki jest
Higher Love, to mój ukubiony song z SOFAD i w ogóle chyba w całej dyskografii DM! Niesamowicie elektroniczny smakołyk na zakończenie albumu, trochę inny od pozostałych, bo pozbawiony bluesowo-gospelowego klimatu, a zostaje sama elektronika.

Dla mnie ta płyta jest za ostra, to był przełom i postawili na ostre, gitarowe brzmienie i ambitną muzykę, choć są to w moim odczuciu dużo słabsze piosenki niż do tej pory, ale trzeba się do nich przyzwyczaić, całkiem fajny jest "One caress" taki trochę symfoniczny utwór. O ile się nie mylę to ta płyta to chyba największy sukces zespołu? No i do "Rush" już się przyzwyczaiłem. A płyta jest znakomita pod względem wokalnym, może najlepsza nawet? Gorzej pod względem kompozycji.

To szybka decyzja, bo w innym wątku pisałeś, że najlepsza pod względem wokalu jest Construction time Again.
Songs of faith and Devotion nie słuchałem już od bardzo długiego czasu i jakoś specjalnie mnie nie rwie, żeby z powrotem wrzucić go do odtwarzacza. Jest tam arcydzieło In your Room, bomba energetyczna Rush i mały skok w bok I feel You, ale dzięki Mercy in You, Judas, Get right with Me czy Higher Love słuchanie w całości jest męczące.

Więc co powiesz o PTA, gdzie jest więcej gitar, niż na SOFAD?
Inna sprawa,że na PTA gitary są słabe i niespójne, przez co łatwo je ignorować.






Zgadza się. Obok Violatora, MFTM i...SOTU.

Wybrałem CTA, ale ta płyta tez jest wokalnie perfekcyjna, dlatego napisałem najlepsza chyba wokalnie.

Nie wiem czy dobrze wcelowałem tematycznie, ale jakiś czas temu dowiedziałem się, że do wznowionej wersji S.O.F.A.D był dodany również film dokumentalny
"Depeche Mode 91-94 (We Were Going to Live Together, Record Together and it Was Going to be Wonderful)"

Czy ktoś z was go widział? I czy jest on godny polecenia? Czy są tam jakieś materiały np. ze studia jak nagrywali album czy tylko opowieści?

SOFAD-obok Violatora jeden z ulubionych, głownie za innowacje brzmieniowe, album elektro-rockowo -bluesowy z domieszką gospel
wokal Dave'a faktycznie brzmi tam fenomenalnie,co imponuje zważywszy na sytuację, w jakiej się wówczas znajdował
album genialny, eksperymentalny, szczytowe osiągnięcie DM

A ja właśnie myślę, że to jeden z najmniej eksperymentalnych albumów dm. Jest raczej przykładem uchwycenia się sprawdzonej i niezawodnej, rockowej stylistyki, niż błądzeniem po niezmierzonych obszarach świata dźwięku w celu poszukiwania odpowiedniej formy.
Niemniej album cenię i lubię, nawet bardzo. Ma on w sobie ten cały ładunek GOREjącego szaleństwa które owego czasu ogarnęło cały zespół.

Nie oddałem głosu na żaden utwór, ponieważ SOFAD jest bezapelacyjnie najlepszym albumem DM (dla mnie oczywiście) i nie ma tam piosenki lepszej i gorszej - wszystkie są IDEALNE!

Wybór bardzo trudny, ale wybieram Higher Love. Utwór najbardziej na mnie działający, chyba momentami nawet za bardzo Po za tym potrafię słuchać w nieskończoność, jak i oglądać jego wykonanie na Devotional.
Zresztą, obecnie to mój ulubiony kawałek DM

Za każdym razem najbardziej podoba mi się inny utwór, genialny album, najlepszy w ich dorobku. Wybrałem I Feel You, na dłuższą metę chyba najczęsciej mi się "podoba"...ta płyta nigdy mi się znudzi i słucham codziennie czegoś właśnie z niej...

ja jeszcze dodam, że jak IFY to zaraz po nim słucham IYR-te dwa utwory wydają się byc połączone ze sobą, tworząc coś na kształt dwóch odsłon całości

I feel you - chyba w ogole od tego utworu zaczela sie moja przygoda z DM. ale nie dam sobie uciac glowy

reszta utworow na plycie genialna - IYR, higher love, rush... gdyby nie te IFY, do ktorego mam mega sentyment, mialabym ciezki orzech do zgryzienia na co oddac glos...

odnosnie IYR wbilo mi sie w pamieć, jak w jednym z wywiadów prasowych(nie przypominam sobie w jakiej gazecie to było niestety, wywiad przeprowadzony w czasach wydania Ultry) Dave powiedział, ze IYR to utwór,który za każdym razem odkrywa na nowo i uwielbia wykonywac go na żywo-po latach zauważyłam, że i ja za każdym razem odkrywam w nim cos nowego-jakas magia tkwi w tym utworze

SOFAD doceniam, ale wracam do niego rzadko kiedy, 'fazami'. Cała płyta ma w sobie potężny klimat, ale często nie jestem w stanie zrozumieć zachwytów nad pojedynczymi kawałkami.
Co do teledysków... uwielbiam klip do In Your Room, ale do Condemnation nie przekonałam się nigdy, nie podoba mi się w ogóle ten pomysł. I Feel You - w porządku, ale raczej nic więcej, choć kiedyś mogłam oglądać go w kółko; klip do Walking doceniam, ale gości u mnie na ekranie wyjątkowo rzadko.
No i... teksty!

Ogółem wygląda to u mnie tak:
1. Condemnation
2. In Your Room
3. One Caress

4. Walking in My Shoes
5. I Feel You
6. Get Right With Me
7. Rush
8. Mercy In You
9. Highter Love
10. Judas

co do klipów z SoFAD-pozwole sobie jeszcze nadmienić,ze pozostaję pod urokiem teledysku do "One caress"wspaniały, przenosi w swiat bajki