lie to me, zaraz potem stories of old i if you want. dla mnie some great reward jest płytą numer 2 dM, zaraz po violator. a gdyby na sgr miast somebody umieszczono shake the disease... ten album byłby dziełem bez skazy.

"Lie to me", ale cała płytka Some Great Reward to klasyka i mistrzostwo jeśli chodzi o dobór dźwięków

Dla mnie to "pierwsza" płyta Depeche Mode bo CTA nie do końca mi leży.
Już pierwszy kawałek pokazuje jaki ma być styl DM czyli ponury, smutny, mroczny, przepełniony niepewnością. "Lie To Me" to już klasyk i aż brak słów aby go opisać, podobnie "People Are People". Jakoś niespecjalnie leży mi "Master & Servant". No i to zamknięcie- pełne samobójczych myśli i odrzucenia.
Najlepszy kawałek?-Lie To Me i Blasphemous Rumours

Cudowna płyta... Esencja tego co w depeszach najlepsze Mmmm... ciężko wybrać najlepszy kawałek... ale chyba jednak "Lie to me"... piosenka która wgniata w fotel

jedna z moich favorita.
krazek mam z usa z fajna ksiazeczka.

A tak napisał Tomasz Beksiński:
Dlaczego Depeche Mode i dlaczego Some Great Reward? Wprawdzie płyta powstała prawie dwa lata po noworomantycznym boomie, należy jednak do najciekawszych w dorobku Depeche Mode - zespołu który stworzył własny styl i skupił wokół siebie własnych fanów, nie posługując się nigdy żadnymi rekwizytami z dyskoteki Steve'a Strange'a. Nie wolno nam jednak tej grupy pominąć, gdyż debiutowała w tamtych czasach, a jej debiut zbiegł się z eksplozją syntezatorowego szaleństwa. Początkowo Depeche Mode, kierowany przez Vince'a Clarke'a, tworzył repertuar zdecydowanie taneczny - jak Spandau Ballet. Na szczęście Clarke szybko odszedł, pozostawiając losy grupy w rękach znacznie ambitniejszego kolegi, Martina Gore. Od niezbyt jeszcze dojrzałej płyty A Broken Frame rozpoczął się w 1982 roku właściwy rozwój Depeche Mode.

Gore nie był "nowym romantykiem". Najlepszy dowód, że gdy inni lansowali szerokie marynarki, sterczące grzywki, kolorowe szaliki, Martin nosił zdecydowanie burdelowy outfit spod znaku S-M. Jednak w jego utworach odzwierciedlała się ewolucja naiwnych wyobrażeń nastolatków o życiu. Utwory Depeche Mode konfrontowały romantyczne marzenia z brutalną rzeczywistością, opowiadały o dojrzewaniu, o odkrywaniu prawd o miłości i seksie, o kształtowaniu przyszłości świata. Some Great Reward jest chyba najbardziej gorzkim rozdziałem w tym swoistym podręczniku dla nastoletniego idealisty. Gore demaskuje wszystko, podważa wszelkie marzenia, neguje nawet znaczenie wiary. Ludzie kłamią - prywatnie i w pracy (Lie To Me), są dla siebie bezinteresownie aroganccy (People Are People), obłudni lub despotyczni w miłości (Stories Of Old, Master And Servant), a prawdziwej szczerości lepiej się wystrzegać jak ognia (It Doesn't Matter, Somebody). Najbardziej przejmujący utwór zamyka płytę: Blasphemous Rumours. Wynika z niego, że Dobry Bóg niekoniecznie jest dobry - może my tylko chcemy, żeby taki był; on zaś stworzył nas jedynie po to, żeby mieć ubaw z naszych nieszczęść.

Kolejne płyty Depeche Mode, lepsze bądź gorsze muzycznie, były już tylko logiczną kontynuacją Some Great Reward. Można chyba zaryzykować twierdzenie, że ten muzycznie zróżnicowany i miejscami wręcz poetycki album stanowił jakby przestrogę dla "nowych romantyków": nie tędy droga, w świat należy wyruszać z maczugą, a nie wiarą w piękne słówka z kart XIX-wiecznej literatury.

Beksa miał zawsze dobre zpostrzezenia...pamietam jeszce Wieczory Płytowe w 3 i Black Celebration...ktore moj brat nagrywal na Altusie i Meluzynie ...oj ...to byly czasy...szkoda Tomka.....

...to też Tomek:
Tymczasem Some Great Reward (1984) jest bolesnym i pełnym ironii spojrzeniem na otaczającą nas rzeczywistość. Młody człowiek, obywatel świata, przy którego budowie brał tak czynny udział, czuje się nagle oszukany. Wraca do domu po pracy - i jaka "wielka nagroda" go czeka? Nuda, desperackie próby szukania rozrywki (Something To Do), brak przyjemności w ramionach dziewczyny (It Doesn't Matter, Somebody), świadomość otaczającego go kłamstwa (Lie To Me) i agresji (People Are People), w końcu nawet rozczarowanie religią (Blasphemous Rumours). Trudno o bardziej gorzką i przygnębiającą płytę. W dyskografii Depeche Mode ma ona charakter przełomowy, zaś jej tematyka - to również przełomowy okres w życiu dorastającego człowieka. Słabi staczają się lub popełniają samobójstwo. Silni stają się agresywni i nienawiścią odpłacają światu za doznane rozczarowania lub też próbują ratować swoje ideały, ratować siebie i innych. Taką próbę podjął też Martin Gore.

oczywiscie Blasphemous Rumours za wspaniały, pełny przesłania tekst i melodie.

Master And Servant!

Wybor byl jednak niezwykle trudny, bo rownie wspaniale sa: Stories Of Old i Blasphemous Rumours!

Swietna plyta!

Lie to Me...

Zaraz potem - Master & Servant, Blasphemous... I tak dalej i dalej

Lie to me

Bezkonkurencyjnie i without a doubt - Stories Of Old. Piêkny, piêkny utwór. Jeden z moich ulubionych utworów w ogóle. Na drugim miejscu Blasphemous Rumours, na trzecim Lie To Me, a reszty klasyfikowaæ nie chcê, bo w pewnym momencie musia³abym dotrzeæ do tej najgorszej, a nie by³aby to ³atwa decyzja (;

BLASPHEMOUS RHUMOURS
jeden z najpiekniejszych kawalkow jakie w zyciu slyszalem.

Cala plytka jest doskonala. Nie ma slbego punktu.

BLASPHEMOUS RUMOURS - jeden z naj jakie depeche zrobili
poza tym oczywiscie Somebody i Stories Of Old
album dobry chyba bez wpadek i z wielkim plusem w postaci Blasphemous....
jednak dla ożywienia atmosfery Shake the disease i album jak najbardziej kompletny jest

tak. ta także moja pierwsza miłość

lubie tą płytę szczególnie w warunkach okołoimprezowych..If you want, Master.., Stories of old to moje typy.. jak na dzień dzisiejszy głusuje troche nietypowo chyba bo na If you want..

"...PARTY TIME IS HERE AGAIN..."

Chyba tym razem wygrywa BLASPHEMOUS RUMOURS .... choć miałam dylemat.... bo przcież Lie to me, Master & Servant czy People are people to istne perełki sama kwintesencja DM

Mój najlepszy album DM.Od początku do samego końca słucha się go wyśmiecie ( koniecznie głośno )

Myślę , że poprzedni album był jeszcze niedopracowany i był początkiem ( próbą czy też eksperymentem... ) tego co miało się stać na kolejnym albumie. W czasie słuchania some great reward mam zawsze wrażenie , że na CTA czegoś brakowało . Czuje się tam pewien niedosyt i odczucie tego , że wtedy depeche mode coś zaczęli i nie zdązyli skończyć .....


Dlatego sądzę , że SOME GREAT REWARD było po prostu przypieczętowaniem i finałem tego co zrobili rok wcześniej......

SOME GREAT REWARD to wspaniała płyta.